Boşluk hissinin gitmediği günlerden biri daha…😵‍💫

Yine yalnızlık modu açılmış, kimseyle konuşmama isteği had safhada. Sadece kendime odaklanmak, kendimi düşünmek istiyorum.🏋️‍♂️

Bu bencilce mi? Çok da umrumda değil açıkçası.🤷‍♀️

Kendime koyduğum hedefler var, onları gerçekleştirme isteğim var. Daha sağlıklı olmak, 🏃‍♂️ daha iyi görünmek 💅, daha çok kitap okuyup 📚 kendimi geliştirmek 🧠, heyecan verici tecrübeler yaşamak istiyorum 🌍.

Çok mu şey istiyorum 😏? Tabikide hayır!! 🤟🏻

Mesela bu sabah kalktım ve YouTube’da Freud’un hayatı ve teorilerini dinlemeye başladım 🎧. Şöyle bir farkındalık geldi:

O kadar kulaktan dolma bilgilerle yaşıyoruz ki…

Freud mu?

Aaa evet, tabii ki biliyorum! 🙄 Ama aslında bildiğimiz sadece “psikolojiden bahsederken bilgili görünmek” için havalı bir isim söylemekten ibaret. Freud, zamanının en aykırı insanlarından biri ama biz onu bile yüzeysel öğrenip geçiyoruz. Aslında her şey böyle değil mi? Günümüz ilişkileri, yaşam biçimimiz, kendimizle olan iç konuşmalarımız... Gerçek dürüstlük ve samimiyet sanki saklanması gereken şeylermiş gibi. 😏

Ve geldik 21. yüzyılın en büyük başarısına: politik olma sanatı.🎭

Yani, “şartlara göre davran, çıkarlarına uygun hareket et, en sahte halinle bile topluma uyum sağla.” Bunu beceremiyorsan üzgünüm ama sistem seni ezecek.  😶‍🌫️

Fark ettiniz mi bilmiyorum ama içimizden geldiği gibi konuşamıyoruz artık. 😶 Arkadaşlarla, sevgiliyle, aileyle, iş ortamında… Açık sözlü olup dürüst davranabilmek neredeyse yasaklı bir şey.

Çünkü kimse gerçek ilişkiler kurmak istemiyor. Hepimiz, bildiğimiz ama yüzleşmeye cesaret edemediğimiz gerçeklerden kaçmaya programlanmışız.  🎭 

Biraz ağır bir giriş oldu farkındayım. Ama ne yapayım, bunlar içimden geçenler. 🤷🏻‍♀️ Bence bütün psikoloji kitaplarını 📖🗑️, YouTube videolarını bir kenara bırakıp önce kendimize dürüst olmayı öğrenmeliyiz.

Gerçekten ne istediğini söyleyebilmek…

İşte insan hayatında atılacak en büyük adım bu🏆.

Peki kaçımız bunu başarabiliyor? Ve kaç yaşında başarabiliyoruz? 40? 45? 50? Ya da hiç söyleyemeden göçüp gidiyoruz? 😵‍💫

Neyse bu konuyu daha fazla uzatmadan , çokta felsefe yapmadan şunu söyleyeyim:

👉 Ölmeden önce cesaret edilmesi gereken en büyük şey, kendine dürüst olup gerçekten ne hissettiğini ve istediğini anlayabilmek ve onun peşinden gitmek olmalı.💡

İngiltere’de yaşamaya başlayalı 15 seneyi geçti ve buradaki hayat hissini seviyorum 🇬🇧. Özellikle insanların içinde kitap okumayı, yazı yazmayı, çalışmayı…☕📖

En çok da kütüphaneleri seviyorum 🤍📚. Yaşlılar, gençler, herkes bir arada. Kimisi ders çalışıyor, kimisi kitap okuyor, kimisi kütüphane kafesinde latte’sini yudumlayıp sohbet ediyor. Bir düşünün, etrafınızdaki insanlar 50 yaş üstü teyze ve amcalar, ama Starbucks yerine kütüphanede buluşmayı tercih ediyorlar ☕👵. Bence, işte tam da bunları yapmak hayata keyif veriyor.✨

Bu arada, içime kapanıklık sürecimde tam 11. günü tamamladım. Malum, “sihirli 21 gün” kuralına göre bir alışkanlığı alışkanlık olabilmesi için 21 gün gerekiyor🚪🔒.

❓Acaba gerçekten bu süreçte yalnız kalıp, deli deli kendimle konuşma halimi alışkanlığa mi dönüştürücem?

❓Korkmalı mıyım suan?😳

❓Peki, ya bu izolasyon halini fazla sevip bir daha toplumla bağ kuramazsam? Gerçi sosyal biri olduğum da söylenemezdi ama… Ya tamamen asosyal bir varlığa dönüşüp yalnızlıktan keyif almaya başlarsam? 😅

Kendime küçük stresler yaratıyor muyum şu an?

Olabilir. 🫠

Ama en hoşuma giden şey, bu süreçte kendi kendimle deli deli konuşmaya alışmak oldu. Vallahi her şey içimde olup bitiyor, dışarıdan kimseyi bulaştırmıyorum. 😆 Küçük sinir krizleri üretme yeteneğim var 😨 ama aynı şekilde minicik şeylerden mutlu olma kapasitem de var 🥳. Dengeyi bir şekilde bulmaya çalışıyorum ister istemez diyelim.😉 ⚖️

Gelelim bugünkü asıl 11. Gun sonunda ki farkındalığıma:

✨“Her şey içimizde, zihnimizin içinde saklı.” ✨

Kim söylediyse doğru söylemiş, tebrik ediyorum 👏 . Çünkü bizzat test ettim ve onayladım.

Ve sosyal medya ile YouTube’daki o bilgi çöplüğünden, sürekli “inanılmaz iyi” olduklarını burnumuza sokan insanlardan kurtulmuş olmak da ayrı bir huzur verdi. 🚮 Şu sıralar kendimi tamamen su bildigimiz sacma sapan ama komik videolar izlemeye verdim. 🎥😂

Biliyorum, aşırı sofistike içerikler değiller ama gece uyuyamadığımda deli gibi gülmek bana iyi geliyor. Algoritmam biraz şaşmış olabilir ama olsun, endişelenecek bir şey yok.

Bu da benim kendimi geliştirmeye devam etme şeklim tabii… 💆‍♀️

Yeni şeyler de deniyorum 🧘‍♀️. Mesela o köşeden bu köşeye yatmayı bırakıp kilo verme challenge’ına giriş yaptım 🏃‍♀️💪.

Ne kadar devam ederim, bilemiyorum.

Hayat zaten belirsizliklerle dolu. Ama evet, şu an “akıştayım.”🌊

Veeee bu bir yerden tanıdık geldi değil mi? An’da kalmak… ⏳

Gelin dürüst olalım, bu “an’da kalma” muhabbetine gerçekten inanan var mı 😏?

Benim aklıma hep yapmak istediklerim ama yapamadıklarım , yaptığım tüm hatalar ara ara film şerdi gibi birer birer gözümün önünden geçiyor, söylediklerim , söylemediklerim daha bir sürü sey aklıma gelip gelip duruyor…

ani “an’da kalmak” falan bana pek uymuyor. Açıkçası bunun da bir çeşit modern mit olduğunu düşünüyorum. Manifesting gibi… 💫 Kim yapıyor, kim görüyor? Yok. 🙄 İnsanların kendilerini rahatlatma şekli işte.

Yine içimdeki tüm karamsarlıklarla  😵‍💫 ve klasik “Hayat işte, böyle bir şey!”🤷🏻‍♀️ havasında bu blog yazısını sonlandırıyorum.

Bakalım bir sonraki yazıda hangi varoluş sancılarıyla karşınızda olacağım.😏

Eğer bunu okuyan nadir insanlardansanız, yorum bırakmayı unutmayın. Kolektif şekilde karamsarlıklarımızı paylaşmak belki iyi gelir…😬

Belki de gelmez. 🫣

Bilemeyiz. 💁🏻‍♀️

Ama denemekte fayda var. 🤓

Görüşürüz. 🍒